பள்ளிப் பருவ தோழமைகள் பதினேழைக் கடந்ததும் காணாமல் போனது .....
கல்லூரி நட்புகள் நான்கே வருடத்தில் அடையாளமற்றுத் தொலைந்தது .....
அலுவலக தொடர்புகளுக்கு வேலை முடிந்தபின் வேளையின்றிப் போனது .....
அக்காவின் அன்போ அவள் திருமணத்திற்குப் பின் திரும்பாமல் சென்றது .....
தங்கைகளின் பாசம் ஆறு வருட விடுதி வாழ்க்கையில் கனவாய் ஆனது .....
பெற்றோரின் அக்கறை அலைபேசி அழைப்போடு முடிந்தே போனது .....
எதுவும் வேண்டாம் .................
எனக்கு நீயிருக்கிறாய் என எண்ணிக்கொண்டே
நெரிசலான மின்தொடர்வண்டியின் ஜன்னலோரம் சாய்கிறேன் !!!!
அருகில் ஒரு பெண்மணி அழகான குரலில்
" போளி !! போளி !! போளி !! போளி வாங்கிக்கமா !!! "
அப்பொழுதுதான் எனக்கு உறைக்கிறது .....
அத்தனையும் போலியென்று !!!
